ในบางทีก็เหงา และบางทีก็เบื่อ
อยู่กับความอ้างว้างที่คุ้นเคย แต่บางทีก็เศร้า
ออกเดินไปให้วุ่นวาย เจอะเจอใครให้มากมาย
ปล่อยสมองให้ลืม ให้ฉันได้ผ่อนคลาย
แต่ในบางครั้งก็มากเกิน เริ่มโหยหาแค่เพียงความเดียวดาย
ความเหงาเรียกกลับมา ฉันต้องบอกลา บินกลับไปที่เก่า
ไปหาโลกส่วนตัว คิดเรื่องในหัว ลืมผู้คนรอบกาย
ในบางทีก็ท้อ และบางทีก็เหนื่อย
อยากมีใครคนนั้นข้างๆ กาย แต่สุดท้ายก็เจ็บ
ออกเดินไปให้วุ่นวาย เจอะเจอใครให้มากมาย
ปล่อยสมองให้ลืม ให้ฉันได้ผ่อนคลาย
แต่ในบางครั้งก็มากเกิน เริ่มโหยหาแค่เพียงความเดียวดาย
ความเหงาเรียกกลับมา ฉันต้องบอกลา บินกลับไปที่เก่า
ไปหาโลกส่วนตัว คิดเรื่องในหัว ลืมผู้คนรอบกาย
อยู่กับตัวฉันเอง อยู่ในโลกของเรา
ความเหงาเรียกกลับมา ฉันต้องบอกลา บินกลับไปที่เก่า
ไปหาโลกส่วนตัว คิดเรื่องในหัว ลืมผู้คนรอบกาย